-
1 wyrok
m (G wyroku) 1. (kara) sentence- łagodny/surowy/sprawiedliwy wyrok a mild/harsh/just a. fair sentence- wydać wyrok to pass a sentence, to pronounce a sentence- uchylić wyrok to set aside a sentence2. (orzeczenie sądu) verdict, judgement- wyrok skazujący/uniewinniający a guilty/innocent verdict3. przen. (ostateczna decyzja) verdict 4. zw. pl książk. decree- wyroki losu decree of fate, divine decree- □ wyrok prawomocny Prawo judgement in force, effective judgement- wyrok zaoczny Prawo judgement in default- wykonać wyrok Prawo to execute a sentence, to carry out a sentence* * *verdict, sentence* * *mizwł. prawn. sentence; (= werdykt) verdict; (= decyzja) ruling; wyrok skazujący sentence, conviction, verdict of guilty; wyrok uniewinniający verdict of not guilty, acquittal; wyrok zaoczny judgment by default; wyrok w zawieszeniu suspended sentence; odsiadywać wyrok serve a sentence, serve l. do time; ogłosić wyrok pronounce a sentence; wydawać wyrok (na kogoś) pass a sentence (on sb); wykonać wyrok execute a sentence; zawieszenie wykonania wyroku stay of execution.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrok
-
2 skazujący
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skazujący
-
3 wyrok
wykonać \wyrok das Urteil vollstrecken [ lub vollziehen]\wyrok skazujący Schuldspruch m, Verurteilung f\wyrok uniewinniający Freispruch m\wyroki losu die Fügung des Schicksals\wyroki opatrzności die Wege der Vorsehung -
4 skazujący
-
5 wyrok
-
6 wyrok wyro·k
-
7 skazując|y
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skazując|y
См. также в других словарях:
wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… … Słownik języka polskiego
kondemnata — ż IV, CMs. kondemnataacie; lm D. kondemnataat hist. «w dawnym prawie polskim: wyrok skazujący, wydawany zaocznie w sprawach karnych i cywilnych, powodujący między innymi zawieszenie praw szlacheckich aż do chwili poddania się wyrokowi przez… … Słownik języka polskiego
skazany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. skazać (p.) skazany, skazana w użyciu rzecz. «oskarżony, na którego wydano wyrok skazujący; osoba skazana» Prowadzić skazanego na egzekucję … Słownik języka polskiego
kaes — {{/stl 13}}{{stl 7}}[akcent na ostatniej sylabie] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kaessie, środ. pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrok skazujący na śmierć; kara śmierci : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dostać kaes. Wrócił z więzienia po dwóch kaesach i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sąd — m IV, D. u, Ms. sądzie; lm M. y 1. «państwowy organ wymiaru sprawiedliwości; zespół sędziów» Sąd apelacyjny, kasacyjny, rewizyjny. Sąd cywilny, karny. Sąd wojewódzki. Sąd dla nieletnich. Prezes sądu. Skład sądu. Wyrok są … Słownik języka polskiego
werdykt — m IV, D. u, Ms. werdyktkcie; lm M. y «orzeczenie sędziów przysięgłych, jurorów, komisji sędziowskiej itp.; wyrok, decyzja» Werdykt sędziowski. Jednomyślny, uniewinniający, skazujący werdykt przysięgłych. Werdykt jury konkursowego. Werdykt sędziów … Słownik języka polskiego
